Dominika Grabowska 2 lutego, 2013 język polski, Pozytywizm No Comments. Bohaterowie powieści Bolesława Prusa Lalka: Stanisław Wokulski – główny bohater powieści, 45-letni kupiec szlacheckiego pochodzenia, właściciel sklepu galanteryjnego w Warszawie. Człowiek o niezwykłym charakterze – uczciwy, odważny, ambitny, przedsiębiorczy.

1. 1. 1. 1. 2. 2. 2. 2. WokulskiIgnacy Rzecki Rozdział I Jak wygląda firma J. Mincel i S. Wokulski W roku 1878 środowisko warszawskie interesowało się sklepem galanteryjnym J. Mincel i S. Wokulski. W jadłodajni siedzieli p. Deklewski – fabrykant powozów i radca Węgrowicz, który przepowiadał ruinę Wokulskiego. Kupiec ten ponoć nie trzymał się swojego fachu. Pan Szprot dodawał, iż jest prawdopodobne, że Wokulski dorobiłsię majątku na handlu bronią. Deklewski w to nie wierzy, na dostawach dorabiają się tylko Żydzi i Niemcy. Radca przypomina sobie, że kiedy w latach 60-tych jadali u Hopfera, to Wokulski był tam subiektem. Rozpoczął w 1861 roku kurs w Szkole Przygotowawczej do Szkoły Głównej otwartej rok później. Zachciało mu się być uczonym. Kiedy to się rozniosło po stolicy, wszyscy przychodzili do piwiarni Hopfera – niemieckiego kupca zasymilowanego z Polakami, zobaczyć tego śmiałka. Zdał także egzamin do Szkoły Głównej. Po roku czasu porzucił jednak studia, ponieważ przystąpił do powstania styczniowego. Z tego powodu wylądował w Irkucku na wygnaniu. W 1870 roku Wokulski wrócił z zesłania z niewielkim funduszem. Nie mógł sobie znaleźć zajęcia. Pomógł mu jego aktualny zarządca Rzecki. Dostał pracę w sklepie Minclów. Starsza od niego Minclowa zakochała się w nim i Wokulski ożenił się. Przez cztery lata żyli szczęśliwi. Któregoś dnia objadła się czegoś- mówił radca- i zmarła. Pozostawiła po sobie sklep i 30 tys. rubli, dość pokaźną sumę, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów. Mógł spokojnie żyć, ale pojechał dorabiać się majątku na wojnie turecko-bułgarskiej. W tym czasie sklep rozrastał się. Rozdział II Rządy starego subiekta (subiekt= sprzedawca, ekspedient, kupiec) Ignacy Rzecki od 25 lat mieszkał w pokoiku przy sklepie. Zmieniali się właściciele, subiekci, podłogi, ale nie Ignacy. Jest tu opis pokoju starego subiekta. Ignacy wstaje o szóstej, spogląda na zegarek leżący na krześle, wstaje i biegnie pod piec do miski z wodą, w której się myje. Ogląda swoje ciało i stwierdza, że przybiera na wadze. W tym czasie Ir- jego pies z wybitym okiem stawał przed drzwiami i w nie skrobał. Za nimi służący grzał samowar. Jadł śniadanie, pił herbatę, ubierał się i o był gotów. Przez tylne drzwi wchodzili do sklepu i Rzecki czytał z notesu plan zajęć na ten dzień. Chodził po sklepie. Pojawiał się Klejn, chudy subiekt. Pytał o Wokulskiego. Ignacy dostał list od pryncypała (zwierzchnika, szefa). Pojawiał się Lisiecki, kolejny subiekt, którego Rzecki wciąż oskarżał o spóźnianie się. Przychodzili pierwsi klienci. Tuż przed wpadł Mraczewski, dwudziestokilkuletni blondyn, subiekt. Rzecki miał zastrzeżenia do jego lenistwa, ale wychwalał jego żyłkę do handlu. Tak nadskakiwał klientom, że kupowali wszystko, co polecał i wychodzili ze sklepu nie wiedząc, że dokonali zakupów. Lisiecki i Klejn naśmiewali się z Rzeckiego, porównując jego profil do Napoleona. O Rzecki wychodził ze sklepu do swego pokoju zjeść obiad przyniesiony z restauracji. Kasę powierzał wtedy najbardziej zaufanemu Lisieckiemu. Bardzo się przejmował sklepem. Jeśli dzień był dobry i udana sprzedaż, Ignacy był szczęśliwy. Najbardziej lubił niedziele, kiedy obmyślał wystawy sklepowe na cały tydzień. Niekiedy odzywało się w nim dziecko. Wyciągał zabawki i bawił się nimi. Z domu wychodził rzadko i spacerował po ulicach miasta. Wyglądał jak gość z innej epoki w swoich niemodnych ubraniach. Wolał więc leżeć w domu i patrzeć przez okratowane okno na budynek naprzeciwko. Marzył, aby po powrocie Wokulskiego wyjechać gdzieś daleko na kilka miesięcy. Rozmawiał o tym sam ze sobą. Rozdział III Pamiętnik starego subiekta W “Pamiętniku starego subiekta” wypowiada się narrator pierwszoosobowy – Rzecki. Ojciec Rzeckiego był żołnierzem a na starość woźnym w Komisji Spraw Wewnętrznych. Mieszkali na Starym Mieście w dwóch pokoikach na czwartym piętrze z ciotką, która zarabiała praniem i łataniem bielizny. Na ścianach u ciotki wisieli sami święci a u ojca popiersia i obrazy z Napoleonem. Odwiedzali go Domański i Raczek. Twierdzili zgodnie, że pomimo śmierci Napoleona I. ród Bonapartych jeszcze odegra rolę w Europie. Ojciec uczył małego Ignasia czytać, pisać, kleić koperty, ale przede wszystkim musztry. Czasem w nocy go budził okrzykiem “Do broni!” i tłumaczył dziecku, że musi być gotowy na każde wezwanie. Kiedy umierał w roku 1840, cieszył się na wieść od Raczka o odnalezieniu potomka Napoleona. Po śmierci ojca ciotka z Raczkiem i Domańskim oddali Ignacego na praktykę. Sam wybrał sklep Minclów, ponieważ na wystawie był kozak i pałasz. Raczek w tym czasie miał się ożenić z ciotką Ignacego. Z kolei Napoleona wsadzili do twierdzy. Stary Jan Mincel siedział w sklepie pod oknem w skórzanym fotelu i na wszystko miał oko. Kandydatów do zawodu było trzech. Poza Ignacym jeszcze Franc i Jan Minclowie. Stary miał pod ręką dyscyplinę, którą ich karał. Pierwszy raz Rzecki dostał nią za zjedzenie rodzynki, która upadła podczas ważenia przez Franc. Był to sklep kolonialno – galanteryjno – mydlarski. Był tam jeszcze pracownik August Katz, mizerny, chudy, punktualny i uczciwy chłopak. Rzecki przez 8 lat praktykował. Wstawał o 5, zamiatał sklep, o 6 otwierał sklep i okiennice. Pojawiał się August. Potem stary Mincel i jego siostrzeniec Jan. Drugi siostrzeniec Franc spóźniał się. Stary Mincel pracował w księgach, wydawał resztę, pozostali uwijali się przy klientach. Około ósmej pojawiała się Minclowa, matka szefa z kawą, kubkami i trzema bułkami dla każdego. W niedziele Mincel bywał w sklepie. Jan Mincel uczy praktykanta Ignacego, gdzie rośnie cynamon. (serial TVP 1977) Mincel uczył chłopca, co każdy towar oznacza i skąd pochodzi, a także ważyć cynamon za dziesiątkę lub inne towary. Dawał Ignacemu zadania także rachunkowe do obliczeń. Mincel był porządny, nie cierpiał kurzu, wszędzie musiało lśnić. Ignacy przywykł do niego. Odpowiadał mu widocznie charakterem i obaj zaprzyjaźnili się. W pierwszych dniach miesiąca Ignaś dostawali wypłatę, 10 złotych, a przy tym Mincel rozliczał ich z oszczędności. Musieli je robić. Stary Mincel miał w oczach Ignacego tylko jedną wadę – nie lubił Napoleona. Lubili Francuza go za to Katz i Jan Mincel, dlatego też poczuł do nich sympatię. W 1846 roku rozeszła się wieść o ucieczce Ludwika Napoleona z więzienia. Zmniejszyła się klientela, bo Mincel wyzywał Napoleona, aż ktoś wybił szybę w sklepie, może Katz. Pewnego razu wpadła im do sklepu druga cegła. Katz rzucił się na ulicę, by łapać bandytę, aż tu policjanci przyprowadzili Mincla i to jego oskarżyli o wybicie okna we własnym sklepie. Wkrótce po tym zajściu zmarł, siedząc w swoim fotelu oparty na księgach rachunkowych. Po śmierci Mincla Franc około roku 1850 został w sklepie z towarami kolonialnymi, Jan z galanterią i mydłem przeniósł się na Krakowskie do lokalu, gdzie teraz znajduje się Rzecki. Matka Mincla jeszcze żyła jakiś czas. Rozdział IV Powrót Marcowa niedziela, akcja w pokoju Ignacego. Ir niewyraźnie chodzi koło drzwi, czuje kogoś za nimi. Wchodzi Wokulski. Witają się. Rozmawiają o polityce i popijają węgrzyna – Wokulski chce szklanką to robić. Cieszy się z powrotu. Pewnie będzie pokój – powiada Stach. Po cóż więc zbroi się Austria? Chce zabrać Bośnię i Hercegowinę a Turcja jej nie może zabronić, bo silniejsi mają rację. Zawsze też oni wygrywają, inaczej świat byłby domem inwalidów, słabeuszy. Ignacy nie poznaje tego sposobu myślenia. Wokulski chwali się, że wziął 30 tys. rubli przed wyjazdem. Przywiózł 250 tys. z czego część w złocie. Ma też akcje, które po podpisaniu pokoju sprzeda i będzie miał majątek przekraczający 300 tys. rubli (jest na owe czasy milionerem, za 1000 rubli Wokulski mógł żyć przez rok). Pieniądze te Wokulski zarobił uczciwie. Miał potężnego partnera i zadowalał się mniejszym zarobkiem niż inni, więc pieniądz był w ciągłym ruchu. Czy tylko po pieniądze tam pojechał? – pytał Rzecki. Przecież miał zapewniony byt i pieniądze? Wokulski skarży się, że wszyscy mu wymawiali, iż niczego nie osiągnął, a wszystko zawdzięcza Minclom. Miał więc innym coś do udowodnienia i chętnie powtórzyłby to jeszcze raz. Zdaniem Stanisława mogą teraz spokojnie przyjąć kolejnego subiekta do pracy, rozszerzą też sklep i ofertę. Wokulski pyta Rzeckiego czy Łęccy kupują u nich? Biorą na kredyt słyszy. Możliwe, iż zlicytują im kamienicę oznajmił Rzecki, bo nie mają innego majątku. Pyta też, czy może Łęcka wyszła za mąż? Bez posagu nikt jej nie zechce – twierdzi Ignacy. Wokulski ucieszył się, że wrócił, ale tak naprawdę z faktu, iż ona nie wyszła za mąż. Stach trochę narzekał na krótkie listy Rzeckiego i na zaginione numery “Kuriera” – pisma warszawskiego. Wokulski bardzo tęsknił. Poszli razem do sklepu. Wokulski pytał, co kupiła Łęcka, poprosił o taką samą portmonetkę, która jej się podobała. Wybrał sobie też parasol i zapłacił gotówką. Nieco podpity później prawie się wygadał, że sklep go nie obchodzi. Rozdział V Demokratyzacja pana i marzenia panny z towarzystwa Widzimy mieszkanie Łęckich. Tomasz Łęcki, senior rodu (przekroczył 60-tkę), ojciec Izabeli (25l.), wynajmował z córką 8-pokojowe mieszkanie w Alejach Ujazdowskich. Mieszkała z nimi panna do towarzystwa: Florentyna. Łęcki był siwym, dostojnym mężczyzną. Na ulicy rozpoznawano, że musi być wielkim panem. Miał w swoim rodzie senatorów, jego ojciec był milionerem podobnie jak Tomasz za młodu. Stracił majątek na podróżach po Europie i bale. Bywał na dworach: francuskim, wiedeńskim i włoskim. Prowadził salon w Warszawie i życie wielkiego tuza (bogacza). Gdy okazało się, że stracił majątek i nie ma grosza, wszyscy odwrócili się od niego a pierwsi kandydaci do ręki Izabeli, której urodę doceniał nawet król Sardynii. Łęcki posiadał kamienicę i chciano go wpisać do związków kupieckich, zrobić prezesem, lecz nie zgodził się. Niektórzy mówili, iż specjalnie rozgłosił plotki, aby sprawdzić uczciwość uczuć konkurentów do ręki córki. Rozeszły się plotki o licytacji jego kamienicy. Tomasz pomiędzy g. a grywał z mieszczanami w związku kupieckim w wista. Któregoś dnia rozeszła się wieść, iż nie ma majątku. Izabela Łęcka była niepospolicie piękną kobietą. „Gdyby ją kto zapytał, czym jest świat, odpowiedziałaby, że zaczarowanym ogrodem, a ona boginią”- była tak zapatrzona w siebie, ubierała się jak księżniczka. Nie istniały dla niej pory roku i pory dnia. Nieraz szła spać o 8 rano, jadła obiad o 2 w nocy. Żyła w świecie arystokracji. Od południa składano sobie wizyty. Wieczorem czas spędzano w teatrze, potem spotykano się na salonach, jedzono i bawiono się. Poza tym “światem zaczarowanym” istniał też inny świat, zaczarowany, który na nią pracował. Z okien karety widywała rolników, z tamtego świata pochodziły meble, ktoś je robił, gdzieś tam urodzili się jej służący. Miała dobre serce i napotkanym żebrakom kazała dawać pieniądze. Raz biednej matce dała bransoletkę a dzieciom cukierki. Raz we Francji odwiedziła fabrykę żelazną, widziała pracę górników i wydało się jej, że oto zstąpiła tam jakby bogini z Olimpu. Pytała się ojca wtedy, czy ci ludzie nie robią kobietom krzywdy? Czytywała poezję dalekiego kuzyna Zygmunta Krasińskiego i wtedy w fabryce znalazła obraz, jakim można odmalować „Nie- Boską komedię”. Nie wyobrażała sobie życia w innym niż swój świat. Najważniejsze w jej życiu były: urodzenie i pieniądze. Brzydziła się małżeństwem. Znała je z opowieści znajomych mężatek. Nie wyobrażała sobie męża w szlafroku całującego ją z ustami pełnymi dymu. Oświadczyny jakiegoś amerykańskiego milionera zbyła śmiechem a podolskiego magnata odepchnęła zdaniem, że wyjdzie tylko z miłości. Po ujawnieniu prawdy o majątku Łęckich pozostali jej tylko dwaj adoratorzy: pewien baron i marszałek, bogaci, ale starzy, wiekowi. Żyła w świecie wyobraźni, miłością wymyśloną i pożądaniem do Apollina, który przybierał różne formy zależnie od tego, w kim aktualnie się podkochiwała. Wieczorami Izabela z ojcem spotykała się z arystokracją w teatrze. Wokulski zobaczył ją tam po raz pierwszy i zakochał się do szaleństwa. Wokulski pierwszy raz zobaczył Łęcką w teatrze. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. (serial TVP 1977) Izabela, gdziekolwiek się nie pojawiła, mężczyźni zamieniali się w jej niewolników, kobiety w tło. Niestety, aktualnie jej salon świeci pustką i poza hrabiną Karolową wszyscy ją opuścili. W rozmowie z hrabiną Iza dowiaduje się właśnie, iż są zrujnowani. Kamienicę zlicytują po św. Janie i nie otrzymają za nią 100 tys., jest warta najwyżej 60 tys. Ich długi w postaci weksli ktoś skupił. Hrabina podejrzewa, że zrobiła to Krzeszowska. Namawia Łęcką na zamążpójście. Ta jednak wzbrania się, że marszałkowi potrzebna niańka a nie żona, bo ze starości ślini się. Z kolei baron jest jeszcze starszy. Na wykup weksli potrzeba pieniędzy, mówi hrabina. Można sprzedać posag, srebrny serwis i inne srebra. Poproszą o pomoc w ich sprzedaży panią Meliton. To specjalistka od swatania i potajemnych transakcji. Streszczenie 1. 1. 1. 1. 2. 2. 2. 2. WokulskiIgnacy Rzecki

Izabela Łęcka to młoda,piękna kobieta, mieszkajaca ze swym ojcem. Pochodzi z arystokracji, jednak majątek jej i jej ojca znacznie skurczył się, gdyż ani panna Izabela, ani pan Tomasz, nie znali się na ekonomii i nie potrafili zarządzać swoimi pieniędzmi. Łęcka wzbudzła ogromne zainteresowanie u mężczyzn, jednak nie chciała z żadnym związać się na stałe. Izabela była kobietą bardzo piękną, z czego doskonale zdawała sobie sprawę, ale jednocześnie niezwykle niesłychanie wysokie mniemanie na swój temat, pragnęła od mężczyzn jedynie hołdów, prezentów i uwielbienia, o czym świadczy podany fragment, że Wokulski miał ‘wyszukać jej męża, odpowiedniego domu Łęckich’.Izabela Łęcka to młoda,piękna kobieta, mieszkajaca ze swym ojcem. Pochodzi z arystokracji, jednak majątek jej i jej ojca znacznie skurczył się, gdyż ani panna Izabela, ani pan Tomasz, nie znali się na ekonomii i nie potrafili zarządzać swoimi pieniędzmi. Łęcka wzbudzła ogromne zainteresowanie u mężczyzn, jednak nie chciała z żadnym związać się na była kobietą bardzo piękną, z czego doskonale zdawała sobie sprawę, ale jednocześnie niezwykle niesłychanie wysokie mniemanie na swój temat, pragnęła od mężczyzn jedynie hołdów, prezentów i uwielbienia, o czym świadczy podany fragment, że Wokulski miał ‘wyszukać jej męża, odpowiedniego domu Łęckich’. Pomiatała ludźmi należącymi do niższych klas. Uznawała siebie za boginie, a innych za marnych parobków. Młoda arystokratka, której całe życie upływało w salonach nie znała i nie chciała znać życia realnego. Izabela otaczała się wieloma wielbicielami. Zawsze była w centrum zainteresowania. Ona miała do wszystkich nad wyraz chłodny stosunek, „Więc dookoła panny Łęckiej począł zbierać się tłum wielbicieli, a na stoliku w jej salonie stosy biletów wizytowych”. Odrzuciła wielu starających się o jej rękę. Samego Wokulskiego, który był szaleńczo w niej zakochany, doprowadziła go do psychicznej ruiny, odebrała mu chęć do życia. W jej świadomości nie istnieją żadne zasady moralne, nie ma też poczucia jakiejkolwiek wartości. Izabela Łęcka podczas akcji książki traci złudzenia. Marzy o księciu z bajki i o idealnej miłości, zamiast tego odkrywa, że jej amanci liczą głównie na fortuną jej ojca, a arystokracja to ludzie „płytcy” i wyrachowani. Zamiast księcia zostaje jej tylko kupiec Wokulski, a być kupcem to dla niej tragedia. On jednak również ją porzuca. Odkrywa, że idealna miłość nie istnieje. Rozwiewają się jej marzenia o bogactwie, gdy okazuje się, że jej ojciec jest na skraju bankructwa, a jej adoratorzy, dowiedziawszy się o tym, przestają się nią interesować. Odkrywa, że zapatrywania na małżeństwo jej i adoratorów różnią się. Wiążąc się z kimś nie zdoła zachować dotychczasowej niezależności. Gdy padają jej marzenia, a Wokulski znika, wstępuje do pokazał Izabelę Łęcką, arystokratkę, typową przedstawicielkę swej grupy społecznej, obiekt szalonej miłości, być może powód samobójstwa jako postać, której wdzięk i styl są wyuczone, kryją się za nimi wyrafinowanie i przesądy klasowe. Jej zachowanie i kultura to tylko pozory, udawanie, by dobrze się sprzedać. Nie zasługuje ona na miłość, ponieważ nie potrafi jej poznać, docenić, odwzajemnić. Prus przedstawia arystokratki, szczególnie te młode jako ‘marionetki’. Bohaterka „Lalki” bardzo dobrze uzasadnia tą myśl swoją postawą. Sterowana przez pieniądze nie wie czym jest prawdziwe życie, nie pozwala otoczyć siebie jakże pięknym uczuciem jakim jest miłość przez co traci wszystko.

Tomasz Łęcki - ojciec Izabeli Łęckiej. Chciał, by córka poślubiła bogatego mężczyznę, nie kierował się jej uczuciami. Zachowywał się niczym typowy arystokrata. W pewnym momencie swojego życia utracił majątek i był zmuszony sprzedać apartament. Mimo to wciąż nie wyzbywał się poczucia wyższości.

Arystokrata, ojciec Izabeli. Zamknięty w świecie swojej klasy społecznej, nie potrafi oceniać ludzi. Nie widzi, że jego dobroczyńcą jest Wokulski, nie ma pojęcia o materialnej stronie życia. Po sprzedaży kamienicy jest rozczarowany, bo liczył na uzyskanie niebotycznej kwoty. Łęcki przepuścił rodzinny majątek, ale kłopoty finansowe nie zmieniły jego stosunku do świata. Nadal jest wielkim panem, traktującym ludzi z góry. Łęcki skupia w sobie najgorsze cechy arystokracji, próżność, egoizm, dumę i zarozumiałość.

Kobieta nie zdaje sobie sprawy z wartości pieniądza, ponieważ nigdy nie musiała zarabiać na swoje utrzymanie. Została wychowana przez ojca, zapatrzonego w swoją jedyną córkę. Tomasz Łęcki również uważa, że arystokracja jest lepsza od reszty społeczeństwa. Taki sam sposób myślenia wpoił Izabeli. Izabela Łęcka to młoda kobieta, mieszkającą ze swoim ojcem- Tomaszem Łęckim. Oboje pochodzą z arystokracji, jednak ich majątek znacznie skurczył się, gdyż ani panna Izabela, ani pan Tomasz nie znali się na ekonomii i nie potrafili zarządzać swoimi wzbudzała ogromne zainteresowanie u mężczyzn, jednak nie chciała z żadnym związać się na stałe. dlatego w końcu zmuszona była przyjąć oświadczyny kupca- Wokulskiego. Panna Izabela była kobietą bardzo piękną, z czego doskonale zdawała sobie sprawę, ale jednocześnie niezwykle artykuł aby odblokować treśćIzabela Łęcka to młoda kobieta, mieszkającą ze swoim ojcem- Tomaszem Łęckim. Oboje pochodzą z arystokracji, jednak ich majątek znacznie skurczył się, gdyż ani panna Izabela, ani pan Tomasz nie znali się na ekonomii i nie potrafili zarządzać swoimi wzbudzała ogromne zainteresowanie u mężczyzn, jednak nie chciała z żadnym związać się na stałe. dlatego w końcu zmuszona była przyjąć oświadczyny kupca- Wokulskiego. Panna Izabela była kobietą bardzo piękną, z czego doskonale zdawała sobie sprawę, ale jednocześnie niezwykle próżną. Mając niesłychanie wysokie mniemanie na swój temat, pragnęła od mężczyzn jedynie hołdów, prezentów i o historiach z życia codziennego znajomych mężatek, całkowicie zniechęciła się do wyjścia za mąż. Odrzucała każde oświadczyny, ciągle wymyślając nowy wymówki. Po pewnym czasie liczba zalotników i kandydatów do ręki panny Izabeli drastycznie zmniejszyłą się, gdyż wszyscy adoratorzy obawiali się szyderczej odmowy. Łęcka od urodzenia opływała w luksusach. nic nie robiła samodzielnie, przyzwyczajona była również do tego, iż wszyscy usługują jej i spełniają wszystkie jej zachcianki. Dlatego tez żyła ona w wyimaginowanym, nierzeczywistym świecie, w którym trwała wieczna wiosna i zwasze świeciło słońce. Wyobrażał sobie życie jako piękną bajkę, a samą siebie jako jej bohaterkę. Wszystko to sprawiało, że szukała ona romantycznej miłości i bezgraniecznego, bezkrytycznego uwielbienia. Wierzyła, ze Bóg ześle jej odpowiednio bogatego i pieknego męża z dobrym nazwiskiem. Życie w takiem przekonaniu spowodowało, ze panna Izabela stałą się kobieta kaprysną, wybredną i okrutną dla swoich wielbicieli. Mimo to wdawała sie w małe miłostki, jak ta ze starskim. Panna izabela byłą także miłosniczką kultury: lubiłą poezję, muzykę, teatr. Ale wsdzystko to było bardzo puste. Do teatru chodziła vby się pokazać, a skrzypków, poetów i śpiewaków ubóstwiała tych najmarniejszych, jak choćby Rossi. WQe wszystkich swoich wwyobrażeniach na temat swojej mądrości, urody i wyjatkowości była ona bardzo naiwan. Niestety, samo życie, które miało być takie bajeczne, szybko przyniosło jej otzreźwienie. po stracie posagu, a tym samym i zalotników, zmuszona była poslubić kupca - Stanisława Wokulskiego. Kiedy jednaki i na jego miłość nie zasłużyła, rozcarowana wstąpiła do zakonu. Nigdy nie przypuszczała, ze zostanie zmuszona do przyjęia zwykłego kupca- człowieka, pochodzącego z nizsezj warstwy społecznej- tej włąśnie, którą tak gardziłą. Izabela Łęcka, typowa przedstawicielka arystokracji, była kobietą samolubną, kapryśną i próżną, czym skutecznie zniechęcała do siebi ludzi. niewątpliwie ogromny wpływ na jej zachowanie miało wychowanie wśród wszechogarniajcego luksusu i wygód. Izabela Łęcka żyła według ściśle określonych zasad swojej grupy społecznej- arystokracji. Dlatego nie mylą się ci, którzy to właśnie w pannie Izabeli dopatrują się tytułowej “lalki”. ^{Miłość to uczucie piękne, które potrafi przysporzyć niewyobrażalnie dużo radości. Ważne są idee, wiodące w życiu wartości, cnoty, lecz nie warto dla nich rezygnować z miłości, bo to czyni człowieka nieszczęśliwym. Brak miłości równa się z pustką. Zarówno Tomasz Judym jak i Konrad Wallenrod doznali straty ukochanej.}

Dzisiaj jest śr., 03/08/2022 - 22:49, Lidii, Augusta, Nikodema

Określenie "ojciec ukochanej Wokulskiego" posiada 1 hasło. Inne określenia o tym samym znaczeniu to Tomasz, ojciec Izabeli, niedoszły teść Stanisława Wokulskiego; ojciec Izabeli z "Lalki"; Tomasz, ojciec Izabeli z "Lalki".

Stanisław Wokulski - charakterystyka Czterdziestosześcioletni bohater powieści Bolesława Prusa to jedna z najciekawszych postaci w literaturze polskiej. Dlaczego? Ponieważ jego osobowość nie jest jednoznaczna, lecz pełna sprzeczności. Jako młody chłopiec, mimo szlacheckich korzeni, trafił do sklepu i restauracji Hopfera na stanowisko subiekta. Jego ojciec stracił majątek odziedziczony po dziadku Stanisława. Choć ciężko pracował w sklepie, a wszystkie zarobione pieniądze musiał oddawać ojcu. Przy pomocy studentów-subiektów i Ignacego Rzeckiego zdał pomyślnie końcowe egzaminy w Szkole Przygotowawczej i dostał się na... więcej* * *Ignacy Rzecki – charakterystyka Oto w jaki sposób Prus przedstawił tę postać: „Ani jednak ciekawość ogółu, ani fizyczne i duchowe zalety trzech subiektów, ani nawet ustalona reputacja sklepu może nie uchroniłaby go od upadku, gdyby nie zawiadował nim czterdziestoletni pracownik firmy, przyjaciel i zastępca Wokulskiego, pan Ignacy Rzecki” [rozdział pierwszy tomu I] Ignacy Rzecki był starym kawalerem, o dosyć dziwnym usposobieniu: „Z domu pan Ignacy wychodził rzadko i na krótko i zwykle kręcił się po ulicach, na których mieszkali jego koledzy albo oficjaliści sklepu. Wówczas jego ciemnozielona algierka lub tab... więcej* * *Julian Ochocki - charakterystyka Julian Ochocki to dwudziestoośmioletni młodzieniec wywodzący się z warstwy arystokratów. „Młody człowiek nie dosięgnął jeszcze lat trzydziestu i rzeczywiście odznaczał się niezwykłą fizjognomią. Zdawało się, że ma rysy Napoleona Pierwszego, przysłonięte jakimś obłokiem marzycielstwa” [Ton 1. Rozdział XII]. Był spowinowacony z Łęckimi. Wyróżniał się z otoczenia, ponieważ nie oddawał się zajęciom typowym dla swej klasy – nie trwonił pieniędzy na wyścigi czy grę w karty. Uważany był za nieszkodliwego dziwaka. Ochocki ukończył studia przyrodnicze na uniwersytecie i techniczne na poli... więcej* * *Izabela Łęcka - charakterystyka Wygląd bohaterki według trzecioosobowego narratora: „Panna Izabela była niepospolicie piękną kobietą. Wszystko w niej było oryginalne i doskonałe. Wzrost więcej niż średni, bardzo kształtna figura, bujne włosy blond z odcieniem popielatym, nosek prosty, usta trochę odchylone, zęby perłowe, ręce i stopy modelowe. Szczególne wrażenie robiły jej oczy, niekiedy ciemne i rozmarzone, niekiedy pełne iskier wesołości, czasem jasnoniebieskie i zimne jak lód. Uderzająca była gra jej fizjognomii. Kiedy mówiła, mówiły jej usta, brwi, nozdrza, ręce, cała postawa, a nade wszystko oczy, którymi zdawał... więcej* * *Tomasz Łęcki - charakterystyka Tomasz Łęcki jest przedstawicielem arystokracji, w rodzie miał kilu senatorów. To sześdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Nosił nieduże wąsy białe i do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne oczy, postawę wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi – a ludzie prości mówili: oto musi być pan z panów. Łęcki miał jedną, ukochaną córkę Izabelę. Po przodkach odziedziczył duży majątek, jednak roztrwonił go na wystawne życie. Uważa się za przedstawiciela klasy wyższej, choć dopuszcza możliwość wpuszczenia do niej ludzi niżej ... więcej* * *Zdeklasowana szlachta w „Lalce” Przedstawicieli tej warstwy w powieści nie odnajdziemy wielu. Są to między innymi: ojciec Wokulskiego (przeznaczający wszystkie pieniądze na odzyskanie spadku po ojcu, oceniający ludzi według urodzenia i statusu majątkowego i przejawiający wielokrotnie skłonności do popadania w nieuzasadniona złość) oraz Wirski (popadł w ruinę trwoniąc swój majątek, którego nie potrafił utrzymać po zaprowadzeniu zmian formy własności). Po uwłaszczeniu chłopów ludzie ci nie potrafili już gospodarować, a zamiast odnaleźć się w nowej rzeczywistości – nadal trwonili pieniądze (byli w tym względzie podobni... więcej* * *Mieszczaństwo w „Lalce” To środowisko zróżnicowane pod względem narodowościowym (na niemieckie, żydowskie i polskie, posiadające cechy i przywary charakterystyczne dla swej nacji, np. obrotni i sprytni Żydzi) i majątkowym można podzielić według dwóch kryteriów: 1) pod względem wieku na: - stare Przykładem może być kupiec Jan Mincel, spolszczony Niemiec. Ten pracowity i uczciwy mężczyzna ciężką pracą dorobił się sklepu w centrum Warszawy: „Obiady w dzień powszedni jadaliśmy w sklepie, naprzód dwaj młodzi Minclowie i August Katz, a następnie ja z pryncypałem. W czasie święta wszyscy zbieraliśmy się na... więcej* * *Lud miejski w „Lalce” Postaci wywodzące się z tej klasy, choć są ukazane w wątkach epizodycznych, to jednak tak skonstruowanych, by w czytelniku na długo po lekturze pozostała świadomość niższości społecznej ludzi krzywdzonych, pozbawionych jakiejkolwiek szansy poprawy swej sytuacji czy możliwości rozwoju, bez pomocy kogoś takiego, jak Stanisław Wokulski. Oto przykłady: - rodzina Wysockich, czyli furman z rodziną, wyciągnięty przez bohatera z nędzy, oraz jego brat – dróżnik, przeniesiony do lepszej pracy dzięki Stanisławowi (to właśnie dróżnik Wysocki uratował niedoszłego samobójcę spod kół pędzącego pociąg... więcej* * *Ludności niemiecka w „Lalce” Bolesław Prus w swej powieści przedstawił Niemców w sposób stosunkowo ciepły i interesujący. O tej narodowości dowiadujemy się głównie z Pamiętników starego subiekta. Ignacy Rzecki opisuje tam wielopokoleniową, mieszczańska rodzinę Minclów (spolszczonych Niemców), zajmującą się handlem. Cechuje ich ogromna pracowitość (wręcz kult pracy – nawet w niedzielę), zaradność, wytrwałość, oszczędność (młody Ignacy musi wyliczać się ze spożytkowania zarobionych pieniędzy swemu pracodawcy: „Nierobienie oszczędności, a raczej nieodkładanie co dzień choćby kilku groszy, było w... więcej* * *Stanisław Wokulski romantyk czy pozytywista Stanisław Wokulski jest reprezentantem pokolenia dwóch epok. Cechy romantyka: - romantyczna biografia młodzieńczego okresu, wątek walki o wolność: Wokulski bierze udział w postaniu styczniowym, poświęcając młodość patriotycznej walce o wolność i niepodległość, za swą miłość do ojczyzny cierpi na syberyjskim zesłaniu; - romantyczna, nieszczęśliwa i nieodwzajemniona miłość, która jest motorem jego działań, a w której przeszkodą według bohatera są konwenans i stosunki społeczne; idealizowanie swej wybranki do takiego... więcej* * *Ocena Izabeli Łęckiej Z jednej strony Izabelę łęcką można ocenić zdecydowanie negatywnie i określić jako pustą lalkę. Z drugiej na jej postępowanie i charakter w dużym stopniu wpłynęły wychowanie w świecie arystokratówm. Wokulski myślał o niej: „Sądząc jej czyny, jest to panna na wydaniu, która szuka najlepszej partii; patrząc w jej oczy, jest to anielska dusza, której konwenanse ludzkie spętały skrzydła.” Izabela od najmłodszych lat wychowywana była w puchu. Wszelkie czynności, które wymagały wysiłku wykonywali za nią innych. Czas mijał jej na podróżach. Świat znała z sentymentalnych lektur, zaś ten widzian... więcej* * *Helena Stawska – charakterystyka Helena Stawska miała około trzydziestu lat. Piękna, wysoka szatynka była matką małej Heluni. Wspólnie z nią i matką wynajmowała mieszkanie w kamienicy Łęckich. Utrzymywała się z udzielania prywatnych lekcji angielskiego, gry na fortepianie, czasem zajmowała się szyciem. Jej mąż po niesłusznym oskarżeniu o morderstwo wyjechał za granicę i odtąd słuch po nim zaginął. Kobieta nie wiedziała, czy żyje czy nie. Do córki i matki miała stosunek wyrozumiały. Była osobą ciepłą, dobrą, lojalną i cierpliwą. Wokulski zwrócił na nią uwagę w kościele Karmelitów podczas świąt wielkanocnych, jednak ... więcej* * *Hrabina Joanna Karolowa – charakterystyka Siostra Tomasza Łęckiego. Opiekuje się Izabelą, zabierając ją np. na charytatywne kwesty. Uświadamia pannie, że jej wiek – dwadzieścia pięć lat – to najwyższy czas, by pomyśleć o zamążpójściu. Sugeruje, by wyszła za starszych, jednak majętnych kandydatów, jak baron czy marszałek. Dostrzega zainteresowanie Wokulskiego Łęcką, jednak swata ją ze Starskim, gdy istnieją jeszcze szanse, że prezesowa Zasławska przepisze na niego majątek. Pod pozorem zachowania rodzinnego serwisu Łęckich proponuje Izabeli kwotę poniżej wartości sprzedawanych przedmiotów. Baronowa szczyci się swoją filantropijną działa... więcej* * *Prezesowa Zasławska – charakterystyka Przedstawicielka starej arystokracji. Miała ponad siedemdziesiąt lat. Szlachetna, oczytana i majętna wdowa. W młodości kochała się w oficerze – stryju Stanisława Wokulskiego. Do ślubu jednak nie doszło, gdyż młodych dzieliła przepaść finansowa i klasowa. Do końca życia nie zapomniała jednak o ukochanym. Docenia Wokulskiego i nie traktuje go z góry, docenia go jako człowieka. Prosi, by uczcił pamięć o jej związku ze stryjem umieszczając na pamiątkowym kamieniu znajdujących się obok ruin zamku cytat z wiersza Mickiewicza. Prezesowa świetnie zarządza swoim majątkiem w Zasławku. Panuje ... więcej* * *Kazimierz Starski – charakterystyka Kuzyn Izabeli Łęckiej. Przystojny bankrut i bawidamek. To „Mężczyzna średniego wzrostu, zręczny, śniady, z małymi faworytami i wąsikami i bardzo nieznaczną łysiną”. Swój majątek stracił podróżując po świecie i wydając pieniądze w kasynach. Sprytny hulaka i próżniak. Chwali się pobytem w dalekich krajach – Chinach czy Japonii – jednak nie przedstawia na to dowodów. Mówi lichą polszczyzną. Starski cechuje cynizm i wyrachowanie. To obłudny i zakłamany bawidamek. Wykorzystuje kobiety, nie szanuje ich. Jest między innymi pierwszym klientem prostytutki Marianny. Flirtuje także z narzeczoną, a potem... więcej* * *Henryk Szlangbaum – charakterystyka Pochodzi z żydowskiej rodziny. Jest „mały, czarny, zgarbiony”. To syn bogatego właściciela kantoru żyjącego z lichwy. Wokulskiego Henryk poznał podczas powstania styczniowego. Podobnie jak on, został zesłany na Syberię. Początkowo wyrzekł się swego pochodzenia, by zbliżyć się do Polaków. Przeszedł na chrześcijaństwo i zmienił nazwisko na Szlangowski. Odrzucali go zarówno Żydzi, jak i katolicy. Wokulski zatrudnia go jako subiekta w swym sklepie. Koledzy pogardzają nim, jednak kilka słów Wokulskiego łagodzi ich zapędy. Jako pracownik jest cichy i sumienny. Gdy jednak Łęcki obraża jego oj... więcej* * *Kazimiera Wąsowska - charakterystyka Bogata wdowa. Była kobietą z krwi i kości. Miała „pyszne kasztanowate włosy i czarne oczy, a całą fizjonomię wesołą i energiczną”. Nieprzeciętnej urody, zmysłowa i emanująca erotyzmem. Zupełnie inną niż delikatna Izabela Łęcka. Mimo zaledwie trzydziestu lat pochowała trzech mężów. Lubiła szybką jazdę konną. Kobietę cechowało poczucie humoru, zapał i energia, otwartość i inteligencja. Była zwolennikiem równouprawnienia i emancypacji kobiet. Wąsowska wiedziała, czego chce w życiu. Miała jasno określone poglądy. Brała z życia wszystko to, czego potrzebowała. Miała licznych adorato... więcej* * *Doktor Szuman – charakterystyka Michał Szuman był lekarzem żydowskiego pochodzenia. To stary kawaler „żółty, mały, z czarną brodą, miał reputację dziwaka. Posiadając majątek leczył darmo i o tyle tylko, o ile było mu to potrzebnym do studiów etnograficznych”. Jest zwolennikiem darwinizmu, zajmował się etnografią. Badał różnice między włosami różnych nacji. Wokulskiego poznał podczas zsyłki na Syberię po powstaniu styczniowym. Szuman czuł się Polakiem i zastanawiał się nad przejściem na chrześcijaństwo. Wierzył w możliwość asymilacji Żydów. W młodości przeżył wielką tragedię. Po śmierci ukochanej próbow... więcej* * *Dzieje Wokulskiego Stanisław Wokulski to bogaty kupiec galanteryjny. Podczas głównych rozgrywających się w utworze wydarzeń miał 45-46 lat. Wywodził się z rodziny szlacheckiej, która utraciła tytuł i majątek w ramach represji carskich. Od 1854 roku pracował jako subiekt w winiarni u Hopfera. Jednocześnie uczył się w Szkole Przygotowawczej. W 1861 roku Ignacy Rzecki zabrał Wokulskiego do siebie i tym samym Wokulski zaczął pracę u starego Mincla. Stach zaczął uczęszczać do Szkoły Głównej jako wolny słuchacz. Pracował dniami i nocami, w międzyczasie udzielając korepetycji, dużo czytając i wciąż się uc... więcej* * *Stanisław Wokulski jako bohater przełomu epok Stanisław Wokulski żył na przełomie epok romantyzmu i pozytywizmu. Łączy w sobie cechy tych dwóch różniących się od siebie okresów. Z romantyzmem łączy go głównie kierowanie się w życiu uczuciami. Z drugiej strony zna się na interesach, bliska mu jest również współczesna nauka. W młodości Wokulski pełen był ideałów. Wcześnie podjął pracę w winiarni u Hopfera, by zarabiać na swój byt. Równocześnie podjął naukę w Szkole Przygotowawczej, a następnie, pracując już w sklepie Minclów, zdał egzaminy do Szkoły Głównej. Uczył się nocami, dawał także korepetycje. Naukę przerwał romanty... więcej* * *Cechy romantyczne i pozytywistyczne Stanisława Wokulskiego Cechy romantyczne: - patriotyzm – bohater już w młodości stawia sobie dobro ojczyzny na pierwszym miejscu, porzuca naukę w Szkole Głównej, by czynnie brać udział w konspiracji, przyłącza się do powstania styczniowego, za co zostaje zesłany na Syberię (w okolice Irkucka); - wybitna jednostka – bohater jest postacią wyróżniającą się wśród innych; - wewnętrzne rozdarcie – Wokulski z jednej strony podąża za głosem serca, robi wszystko, by jego uczucie do Izabeli było spełnione, z drugiej potrafi osiągać sukces finansowy, a nauka i współczesne zdobycze techniczne pociąg... więcej* * *Dzieciństwo i młodość Stanisława Wokulskiego W młodości Wokulski pełen był ideałów. Pochodził z rodziny szlacheckiej, która pozbawiona została tytułu. Wcześnie podjął pracę w winiarni u Hopfera, by zarabiać na swój byt. Równocześnie podjął naukę w Szkole Przygotowawczej, a następnie, pracując już w sklepie Minclów, zdał egzaminy do Szkoły Głównej. Był poniżany i szykanowany przez klientów i kolegów z pracy. Za Stachem wstawił się Rzecki. Zaproponował mu mieszkanie u siebie. Załatwił też pracę w sklepie Minclów. Uczył się nocami, dawał także korepetycje. Naukę przerwał romantyczny zryw niepodległościowy. Stanisław związał się z ... więcej* * *Kwestionariusz osobowy Wokulskiego Imię i nazwisko: Stanisław Wokulski. Wiek: 46 lat. Płeć: mężczyzna. Pochodzenie: szlacheckie. Miejsce zamieszkania: Warszawa, Krakowskie Przedmieście. Moi przyjaciele to: Ignacy Rzecki, doktor Szuman, Julian Ochocki. Moim najlepszym przyjacielem jest: Ignacy Rzecki. Moi wrogowie to: Kazimierz Starski. Mój największy sukces: dziesięciokrotne pomnożenie majątku na wojnie w Bułgarii. Najbardziej chciałbym: by panna Łęcka odwzajemniła moje uczucia. Gdybym mógł cofnąć czas: nie poszedłbym do teatru, gdzie po raz pierwszy zobaczyłem pannę Izabelę. Najbardziej żałuj... więcej* * *Kim był Wiliam Colins? Nauczycielem języka angielskiego. Po tym, gdy Wokulski poczuł się niezręcznie, gdy Izabela w jego obecności rozmawiała po angielsku (np. w kościele z baronową Karolową) postanowił poznać ten język. Colins uczył go w tajemnicy, w jego domu. Znajomość języka sprawiła, że podczas podróży do Krakowa z rozmowy Izabeli ze Starskim, dowiedział się, że kobieta go nie kocha.... więcej* * *Kim był Rossi? Rossi był tragikiem włoskim, który przyjechał na występy do Warszawy. Początkowo przyjmowany był mało entuzjastycznie. Izabela odnosiła się do niego z uwielbieniem. Znała go jeszcze z Paryża. Poprosiła Wokulskiego, by zadbał o liczną widownię dla artysty. Mężczyzna wynajął klakierów. To osoby, które na jego znak klaskały w teatrze. Przez Rzeckiego ofiarował mu także album ze zdjęciami Warszawy.... więcej* * *Kim była pani Meliton? Pani Mieliton w przeszłości była nauczycielką. W powieści to ona przynosi Wokulskiemu informacje o tym, gdzie i o której będzie Łęcka. Przynosi też informację o sprzedaży konia barona Krzeszowskiego i licytacji kamienicy Łęckich. Zajmowała się swataniem par. Uważa, że kobiety zdobywa się siłą, a nie uległością. Wiele wiedziała o związkach damsko-męskich.... więcej* * *Kim był Mraczewski? Mraczewski był subiektem w sklepie u Wokulskiego. Miał niezwykły talent do sprzedawania klientom towaru. Był lubiany, szczególnie przez damy. Gdy w jednej z wypowiedzi obraził pannę Łęcką, ten zwolnił go. Dopiero na prośbę Izabeli subiekt otrzymał podwyżkę, ale został przeniesiony do Moskwy. Wzbogacił się, a po powrocie do kraju ożenił się z Heleną Stawską.... więcej* * *Kim był Wirski? Wirski był zarządcą w kamienicy Łęckich. Podobnie jak Rzecki, brał udział w powstaniu na Węgrzech. Z rodziną zamieszkiwał w kamienicy Łęckich. Nie miał dużych dochodów, zalegał z czynszem. Oprowadził starego subiekta po kamienicy, gdy ten przybył na prośbę Wokulskiego skontrolować budynek i poznać lokatorów. Wspierał Stawską podczas procesu o Lalkę.... więcej* * *Kim był Węgiełek? Węgiełek był pracownikiem fizycznym w Zasławku. To dwudziestokilkuletni chłopak „z fizjonomią wesołą i inteligentną”. Wokulski najął go jako kamieniarza do wyrycia napisu na kamieniu upamiętniającym jego stryja przy ruinach zamku w Zasławku. Węgiełek wcześniej miał własny warsztat, jednak po pożarze pozbawiony był narzędzi. Malował też szyldy w miasteczku. Wokulski zaoferował mu pracę w Warszawie. Węgiełek ożenił się z byłą prostytutką Marianną. Początkowo ich związek był udany. Kobieta dbała o dom. Gdy poznał pierwszego kochanka żony - Starskiego, wszystko się zmieniło. W każd... więcej* * *Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Z rozmowy Izabeli ze Stanisławem, znajdującej się w tomie II, rozdziale V Łęcka określa dokładnie swe poglądy na temat warstwy społecznej, w której się wychowała, i w której żyje. Uważa Wokulskiego za wroga arystokracji, gdyż zauważa u niego brak respektu i zachwytu wobec tej klasy. Stanisław ukazuje swoje stanowisko: nie {"type":"film","id":35878,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/serial/Lalka-1977-35878/tv","text":"W TV"}]}{"ids":[153026,153027,153028,153021,153020,527933,527935,153025,153023,153015,153019,527932,286973,527941,153018,527939,527945,527949,527938,527922,527960,527969,527924,527912,527913,342992,527967,527943,352842,527925,527918,153022,153017,377089,153016,527923,527971,527934,527936,1409346,527926,527927,153024,1172355,527955,527958,527965,527917,527919,527940,527908,3915810,3915817,3915819,3915825,3917336,527950,1305784,527947,3915816,527937,312928,442220,472497,527928,527929,527930,527931,527942,527944,527946,527948,1984501,527952,1087408,2016500,527963,527968,527970,527910,3917335,3917337,527909,527911,527914,527915,527920,527921,527954,527956,527959,527961,527962,527966,527972,1262312,3915811,3915812,3915814,3915815,3915818,3915821,3915822,3915823,3915824,3915826,3915827,3915828,3915829,3917327,3917328,3917329,3917330,3917331,3917332,3917333,3917338,3917339,5336526,1501246,313605,527951,936996,1535355,1605640,2847766,527953,1172354,1172360,1656100,2532615,843226,1812777,509726,870916,1541197,1581830,1655016,1831853,1910101,2286356,2536356,2528845,3915813,527916,3917334,2606830,1783032,2810903]} 9 odcinków (1978) 8 odcinków (1978) 8 odcinków (1978) 6 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 6 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 5 odcinków (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 4 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) Piotr Skarga Maleski, student w kamienicy Łęckiego3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) Ewa Ziętek Marysia, służąca Krzeszowskiej3 odcinki (1978) 3 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 2 odcinki (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) Stanisław Michalski Jan Machalski, przyjaciel Rzeckiego pracujący w winiarni Hopfera1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) Zofia Czerwińska Małgorzata Minclowa, żona Jana, później żona Wokulskiego1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) Michał Anioł Student na tajnym zebraniu (niewymieniony w czołówce)1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) Grażyna Szapołowska Kobieta na koncercie Molinariego (niewymieniony w czołówce)1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) 1 odcinek (1978) Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like główny bohater, kochał się w niej Wokulski, Ojciec Izabeli and more. Examples Stem Wtedy przekonał się, że między jego znajomymi nie ma człowieka, który mógłby go wprowadzić do domu Łęckich. Effi Briest i Izabela Łęcka – szlacheckie główne bohaterki w powieściach Fontanego i Prusa pod kątem ich warstwy społecznej - porównanie Glosbe Usosweb Research Nie rób już sekretu, że ja kupiłem kamienicę Łęckich. Literature Włodzimierz Łęcki (red.): Kanon Krajoznawczy Polski. WikiMatrix Baronowa triumfalnie spogląda na pana Łęckiego. Literature — Szczęśliwy jesteś, panie Stanisławie... — pochwycił Łęcki. — Nie wyjeżdżasz w tym roku za granicę? Literature W każdym razie ten, który poważył się pannie Izabeli Łęckiej ofiarować pomoc pieniężną. Literature "Pan Łęcki w pantoflach i płóciennym szlafroku leżał na kanapie i czytał ""Kuriera""." Literature Prezesowa była wesoła, hrabina uśmiechnięta, pan Łęcki Literature Pan Łęcki toczy dokoła błędnym wzrokiem i teraz dopiero spostrzega swego adwokata Literature - Jutro bal u księcia, gdzie, naturalnie, będzie panna Łęcka. Literature - Nie z panną Łęcką, ale z panią Stawską. Literature Pani baronowa Krzeszowska, jak pan wie, chce kupić dom państwa Łęckich... Literature wreszcie wyszukał jej męża, odpowiedniego znakomitości domu Łęckich. Literature - Stale to już nikt, ale bardzo często przyjeżdżają na kilka dni, czasem na tydzień, pan Łęcki z córką. Literature — Pan jest bliskim kuzynem państwa Łęckich? Literature Jaki zły duch spętał go z tymi Łęckimi... Literature - Możesz mi pan powiedzieć, co się stało z Łęckim?... Literature Więc jeżeli Wokulski ma pełne serce panny Łęckiej, czy możesz mu tam wpakować panią Stawską?... Literature — Trochę — odpowiedział młody człowiek. — Matka moja była aż Łęcka — rzekł z ironią — ale ojciec tylko Ochocki. Literature W pani Stawskiej zaczęła budzić się niechęć do panny Łęckiej i współczucie dla Wokulskiego. Literature Pan Tomasz Łęcki był to sześćdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Literature - Czy mogę złożyć uszanowanie panu Łęckiemu? Literature

1. apa pengertian historian make man wise? 2. apa arti historian history of the world 3. Nglungguhi klasa gumelar; 4. Who said history is a fragment of the past, the historian pieces together

Starszy Sierżant Zygmunt zapytał(a) o 19:12 Jak miał na imię ojciec Izabeli Łęckiej, bohaterki "Lalki" Prusa? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% 0 0 Odpowiedz Najlepsza odpowiedź Fred~ odpowiedział(a) o 19:14: Ojciec Izabeli Łęckiej miał na imię Tomasz. Odpowiedzi Xiaee odpowiedział(a) o 19:27 Tomasz Łęcki lucydion odpowiedział(a) o 20:28 Tomasz. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub ^{Tomasz Łęcki - ojciec Izabeli, dumny potomek rodu senatorów, bezmyślnie topiący rodzinny majątek w hazardzie. Sędziwy arystokrata nie ma pojęcia o zasadach rządzących handlem i bankowością. Z ochotą przyjmuje porady Wokulskiego .Podstawowe informacje o bohaterze. Ignacy jest bohaterem powieści Bolesława Prusa zatytułowanej Lalka. obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Tomasz Łęcki - jeden z bohaterów powieści Lalka Bolesława Prusa. Był ojcem Izabeli oraz zubożałym arystokratą. Życiorys[] Przed 1870 r. przebywał na dworze francuskim, potem wiedeńskim i włoskim. Wiktor Emanuel II chciał mu nadać tytuł hrabiego. Tomasz był niegdyś posiadaczem sporego majątku, jednak roztrwonił go na zabawy i dostawne życie. Nie skłoniło go to jednak do zmiany postępowania. Nadal wydawał swój zadłużony oraz zubożały majątek na życie w dobrobycie. Umiera na atak apopleksji, najprawdopodobniej gdy dowiaduje się o zaniechaniu starań marszałka o rękę jego córki Izabeli. Wielki przyjaciel pana ogrodnika Piotra i przyjaciół stowarzyszenia komunistycznego w Nowej u boku Kazimierza Góralskiego i Tadeusza Kościuszki w USA. Odznaczony orderem wyzwolenia Litwy. Zbrodniarz wojenny w latach 1897-1901 na Białorusi. Wygląd[] Jest to niewysoki, pełnej tuszy, krwisty człowiek. Nosił nieduże białe wąsy, do góry podczesane włosy tej samej barwy i był posiadaczem siwych, rozumnych oczu. Postawa wyprostowana, chodził ostro.}

Tomasz ojciec Izabeli - krzyżówka Lista słów najlepiej pasujących do określenia "Tomasz ojciec Izabeli": ŁĘCKI BARBARA IZA ŚWIĘTY SZWED WIŚNIEWSKI KOZŁOWSKI CZAJKA ŚWIĘCI LIS AKTOR LUDWIK APOSTOŁ IKAR TADEUSZ WYNALAZCA ŻONA PISARZ KŁOS KWIATKOWSKI

B. Prus: Lalka. Tomasz Łęcki - charakterystyka bohatera Wygląd Tomasza Łęckiego „był to sześćdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Nosił nieduże wąsy białe i do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne oczy, postawę wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili: oto musi być pan z panów." Narrator prezentując bohatera. Tomasz Łęcki był światowcem „Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim." Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Tomasz Łęcki należy do znakomitego rodu „pan Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Kiedyś Tomasz Łęcki był bogaty „Ojciec jego jeszcze posiadał miliony, a on sam za młodu krocie". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Tomasz Łęcki utracił majątek „część majątku pochłonęły zdarzenia polityczne" - prawdopodobnie uwłaszczenie. „resztę - podróże po Europie i wysokie stosunki" - żył ponad stan, wydawał więcej niż zarabiał. Tomasz Łęcki to tracjusz „pan Tomasz postradał nie tylko swój majątek, ale nawet posag panny Izabeli" Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Wraz z majątkiem kurczyło się również życie towarzyskie Tomasza Łęckiego „pan Tomasz nie ruszał się z Warszawy, za mało mając już pieniędzy, ażeby błyszczeć na dworach". Narrator relacjonuje upadek rodu; „zupełnie wycofał się z towarzystwa". Narrator prezentując bohatera "Lalki" Bolesława Prusa. Tomasz Łęcki to mitoman „Myśli i uczucia plątały mu się w dziwny sposób. Czasem wyobrażał sobie, że jest otoczony siecią intryg, z której wydobyć go może tylko Wokulski. To znowu, że jest ciężko chory i że tylko Wokulski pielęgnować by go potrafił. To znowu, że umrze zostawiając zubożałą i od wszystkich opuszczoną córkę, którą zaopiekować by się mógł tylko Wokulski." Narrator przedstawia stan ducha bohatera po odwiedzinach Stanisława Wokulskiego po licytacji. Tomasz Łęcki jest słaby „Zaczął płakać. " Narrator opisuje zachowanie bohatera w rozmowie z córką po licytacji kamienicy. Tomasz Łęcki ma kłopoty z sercem „My, apoplektycy, niekiedy bardzo blisko ocieramy się o śmierć... " Bohater w rozmowie z córką po licytacji kamienicy. Krewne Tomasza Łęckiego to Hortensja z Łęckich i Joasia z Łęckich „Bo nie Joasia ani Hortensja, ani nikt... " które nie mogłyby się zaopiekować Izabelą Łęcką, bo nie można im ufać. Tomasz Łęcki boi się lekarzy „Niechbym się tylko wdał w doktorów, a z pewnością bym nie żył... " Bohater w rozmowie z córką po licytacji kamienicy. Tomasz Łęcki nie kochał swojej żony - jest wdowcem „Tomasz Łęcki, płakał... On, z którego oczu od śmierci matki nie stoczyła się ani jedna łza... " - Izabela po rozmowie z ojcem w sprawie zlicytowanej kamienicy. Tomasz Łęcki ma złe zdanie o arystokracji „A co do naszych (...) zapewniam cię, że gdy usłyszą, kto u mnie bywa, ani jednego nie zabraknie w salonie." Arystokracja naśladuje swoje zachowania i lubi ważnych ludzi. Tomasz Łęcki to marzyciel „On wiecznie w złudzeniach". Według hrabiny, która rozmawia z Izabelą Łęcką. Tomasz Łęcki nie ma pojęcia o finansach „Wokulski uśmiechnął się z finansowej naiwności pana Tomasza" Narrator opisuje reakcję Wokulskiego na pomysły Tomasza Łęckiego. „Papo coraz słabszy. Płacze po kilka razy na dzień i byleśmy porozmawiali pięć minut sami, robi mi wymówki, wiesz za kogo!... Nie uwierzysz, jak mnie to rozstraja." Izabela Łęcka pisze o ojcu w liście do Kazimiery Wąsowskiej. Tomasz Łęcki umiera. Do śmierci doprowadza go Izabela Łęcka swoimi decyzjami „marszałek, zazdrosny o inżyniera, zaprzestał konkurów i wyniósł się na Litwę w sposób tak demonstracyjny, że panna Izabela i hrabina dostały spazmów, a poczciwy Łęcki nawet nie kiwnąwszy palcem umarł na apopleksję..." Julian Ochocki opowiada Ignacemu Rzeckiemu. Źródło: Lalka B. Prus - strona Uniwersytetu Gdańskiego

^{Ponieważ ojciec Izabeli miał z pierwszego małżeństwa syna Henryka (Pablo Derqui) – ten to właśnie był następcą tronu Kastylii i Le ónu. Co więcej, w kolejce do sukcesji był jeszcze}

Język polski: Tematy Notatka 8, 10, 11 Oceny Powtórzenia Porady Prezentacje Przygotowanie do sprawdzianów i egzaminów Fiszki Dziel się notatkami.

Jednym z bohaterów jest także Tomasz Łęcki przedstawiciel znakomitego rodu szlacheckiego, ojciec Izabeli, który żyje na na skraju bankructwa. Jest on uosobieniem uosabia typowych wad swojej klasy społecznej , mimo prawie całkowitego bankructwa nawet nie pomyśli o podjęciu pracy, uważając, że z racji urodzenia wszystko mu przysługuje. Rozstanie z Wokulskim, nie jest dla Izabeli wystarczającą nauczką. Dziewczyna przyjmuje zaręczyny marszałka, ale zdradza go z inżynierem. Mimo swojego wyrachowania i cynizmu, wydaje się zagubiona. Izabela nie zna prawdziwego życia, została wychowana w hermetycznym środowisku arystokratów, w którym liczą się pochodzenie i pieniądze. ^{Wszystkie rozwiązania dla RZECKI, SUBIEKT Z „LALKI”. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. Hasła do krzyżówek Arystokrata Tomasz z „Lalki”, ojciec Izabeli.} d24wcM.